靳庄行

jìn zhuāng xíng
靳庄行

cháng qīng liù yuè cái hé shǔ, dà jiā xiǎo jiā chóu wú yǔ.
长清六月才禾黍，大家小家愁无雨。
cǎo gēn tiāo jǐn mù rú dōng, yòu jiàn tàn chú dàn yě shǔ.
草根挑尽木如冬，又见探雏啖野鼠。
shā zhōng zhì zǐ kū yù jué, ā yé wò lù bù néng yǔ.
沙中稚子哭欲绝，阿爷卧路不能语。
sān nián zhǎng è yī xī zài, nà fù yú qíng niàn ér nǚ.
三年长饿一息在，那复余情念儿女。
pò wū yī sǒu dǎo yú pí, wǒ wèn dǎo zhī yù hé wéi? tǔ xìng duō chén kāng xìng fú, yú
破屋一叟捣榆皮，我问捣之欲何为？土性多沉糠性浮，榆
mò hé zhī kě wèi mí.
末和之可为糜。
jí zhī qiáng huó néng jǐ shí, zàn yú cháng wèi miǎn chēng chí.
极知强活能几时，暂于肠胃勉撑持。
qī zǐ tián hè lǎo wǒ cún, sǐ zhě cháng lè shēng zhě jī.
妻子填壑老我存，死者长乐生者饥。
tòng kū wú shēng dàn yǒu lèi, shòu gǔ lìng rén cuī gān pí.
恸哭无声但有泪，瘦骨令人摧肝脾。
dào páng yī miào yǒu shén zuò, huáng jīn wèi shēn shòu xiāng huǒ.
道旁一庙有神坐，黄金为身受香火。